خاطره عاطفی هوشنگ مرادی کرمانی از دعایی

آقای دعایی پشت میکروفن که رفت به جای این که حرف بزند ، سرش را روی تریبون گذاشت و شروع به گریه کرد .

همه مات شان برد که چرا این کار را می کند.

- عصر ایران- رسم غالب این است که درباره روحانیون درگذشته هم لباسان و اگر سیاسی هم بوده باشد هم فکران سخن بگویند و خاطره نقل کنند.

باستانی پاریزی درباره اش نوشت و در ممات هم یک کرمانی پرآوازه دیگر هوشنگ مرادی کرمانی- نویسنده کودک و نوجوان و خالق اثر ماندگار قصه های مجید خاطره ای از کودکی دعایی را به نقل از خود او با ایسنا در میان گذاشته است: وی با بیان این که سیدمحمود دعایی آدم متواضع و فروتنی بود می گوید : بارها به ایشان گفتم تواضع و فروتنی را کلی شرمنده کرده ای.

مرادی کرمانی گفت: چه می توانم درباره اش بگویم ؟! ایشان آن قدر در مقابل آدم های کوچک و بزرگ متواضع و فروتن بودند که یک بار به او گفتم پیش آمده از این تواضع و فروتنی خسته شوید و یا این مسئله برای تان دردسر و توهینی شود؟ گفت بعضیها گفته اند اما من برای این حرفها اهمیتی قائل نیستم، از این که به بندگان خدا دارای هر نوع تفکر و عقیده ای، احترام بگذارم خوش حال میشوم.

بارها شنیده ام که گفته اند دعایی تنها مدیری در سرتاسر ایران است که هر وقت بخواهید می توانید یک راست بروید اتاقش و با او صحبت کنید، بی آنکه نگهبان و دربان و محافظی داشته باشد.