در حرم آقای ما، هیچ اجابتی اتفاقی نیست

حرمت اولین و آخرین مامن شوریدگان و راه گم کردگان است؛ ای آقایی که شیراز با همه شکوهش، حول محور تو می چرخد و تو در میانه و مرکز، می درخشی.

روز میلادت، - خبرگزاری فارس شیراز؛ سمیه انصاری فرد: کمترین ارمغان حرمت، پناه دادن به دل های خسته است.

دل هایی که در طول و عرض زمانه شکسته اند و برای واگویه های دلتنگی، سرازیر حریمت شده اند.

در آستان حضرتت، دل بی قراری می کند و جان لحظه شماری.

آسمان به قدرِ اجابت پایین می آید و دردها و رنج ها را گزیده و رمیده، خوشه چین می کند تا راهی برای ورود به حریم حرم بگشاید.

حرمت اولین و آخرین مامن شوریدگان و راه گم کردگان است.

آقایی که شیراز با همه شکوهش، حول محور تو می چرخد و تو در میانه و مرکز، می درخشی.

روز میلادت، نقالان به صف می شوند برای روایت از تاریخی پرافتخار که تو  قهرمانش هستی و خادمان درگاهت مشعوف تر از همیشه، دل به عظمت آستان می سپارند.

صحن و سرای حرم، برای میلادت آذین بندی شده و رنگی دیگر گرفته است.

اکنون گلدسته ها نیز جور دیگری ژست ابهت گرفته اند، همه چیز شکل دیگری است چون روز، روزِ توست.

روزی متعلق به سید سادات الاعظام؛ احمد ابن موسی(ع).

  حرم، مرا به کجا بردی؟ ششم ذی القعده است، روزی نیکو برای اتصال دل به ملکوت؛ یکی از روزهای دهه کرامت.