دست رد جوانان ایرانی به خریداران زهر عقرب خارجی/ احیای یک عقرب در حال انقراض!

عصر روز جمعه است، در راه گزارش جدید هستم، هیچ ذهنیتی از مکانی که برای گزارش خواهیم رفت ندارم، در طول راه ضرب المثل از ترس عقرب جراره به مار غاشیه پناه می برد را در ذهنم مرور می کنم، به فکر فرو می روم، یعنی عقرب حتی از مار هم خطرناک تر است؟ چقدر هراس آور است، حتی فکر کردن به آن هم تن آدم را می لرزاند، سعی می کنم از این افکار بیرون بیایم و خودم را مشغول موضوع دیگری بکنم.

پس از طی مسیری باید وارد یک جاده فرعی شویم، در همان ابتدای جاده یک باغی که یک خانه باغ هم دارد، بلافاصله پس از رسیدن دو جوان به استقبالمان می آیند.

داخل خانه باغ می شویم، پس از راهنمایی میزبان وارد اتاقی می شویم که در آن جعبه های کوچکی کنار هم چیده شده و کنجکاوم که داخل جعبه ها چه چیزی است، یکی از همان میزبانان جوان در جعبه را باز می کند، ناگهان چند عقرب دُم های خود را بالا می آورند، عرق سردی روی پیشانی ام می نشیند، چند قدم عقب تر می روم و از میزبان می پرسم؛ همه این جعبه ها پر از عقرب است، جواب می دهد: بله! اینجا تقریبا هزار عقرب داریم که از گونه های مختلف هستند.

شاید در نگاه اول این موجودات ترسناک و نفرت انگیز باشند اما رفتارهای جالبی دارند و هر روز به یک نکته جدید از زندگی آنها پی می بریم.