ناصر حجازی؛ غرور در ارتفاع شکوه ناکِ فروتنی

جدای افتخارات بی نظیر فوتبالی انسانی متفاوت بود.

در اوج محبوبیت و شهرت و البته عزت نفس، متواضع بود.

مصداق این شعر:گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع شکوه ناکِ فروتنی.

- .

عصر ایران؛ امیر حسن خدیر- همین دو سه روز پیش بود که فرهاد مجیدی سرمربی تیم فوتبال استقلال تهران قهرمان این فصل لیگ برتر- در واکنش به خبرنگار تلویزیون گفت: به شما پاسخ نمی دهم.

شما که تصویر وریا غفوری - کاپیتان مرا - سانسور می کنید.

از چند جا فشار آوردند در برنامه فوتبال برتر شرکت کنم اما من فرزند ناصر حجازی ام.

ناصر حجازی اما که بود که در دینای فوتبال جدای افتخارات ورزشی به عنوان نماد زیر بار نرفتن و تن ندادن و کرنش نکردن معرفی می شود؟ برای پاسخ به این پرسش امروز - دوم خرداد 1401 - زمان مناسبی است چون یازدهمین سال گرد درگذشت ناصر حجازی است که اگر چنگال چنگار او را از ما نگرفته بود کیک تولد 73 سالگی اش را باید می بُرید.

11 سال پس از وداع تلخ با آن قامت خدنگ و سیمای سینمایی نقل برش هایی از زندگی او خالی از لطف نیست.

مردی که با روزگار هم باید می جنگید و جدال او تنها محدود به مستطیل سبز فوتبال و در حفاطت از قفس توری نبود و دست آخر محکوم به جدال با سرطان لعنتی شد و این آخری او را از پا درآورد.