آینه های روبه رو؛ غیبت «جمعیت» در آثار بیضایی

رسول ملاقلی پور درباره «آینه های رو به رو» گفته بود: آن را خواندم و فیلم نامه نویسی را یاد گرفتم.

قبل از آن نمی دانستم فیلم نامه چیست و پلان و سکانس یعنی چه.

- رسول ملاقلی پور درباره آینه های رو به رو گفته بود: آن را خواندم و فیلم نامه نویسی را یاد گرفتم.

قبل از آن نمی دانستم فیلم نامه چیست و پلان و سکانس یعنی چه.

عصر ایران؛ هومان دوراندیش- آینه های روبه رو ، جزو آخرین آثار منتشر شده بهرام بیضایی در داخل کشور است.

این فیلم نامه را البته انتشارات دماوند در سال 1359 منتشر کرده بود اما از سال 1396 به بعد انتشارات روشنگران منتشر کرده و در چند سال اخیر، بسیاری از دوستداران جوان تر بیضایی بالاخره توانسته اند این فیلم نامه را بخوانند.

رسول ملّاقلی پور دربارهٔ آینه های روبه رو گفته است: وقتی که اولین بار می خواستم فیلم نامه بنویسم در جایی کار می کردم که اگر کسی اسم بهرام بیضایی را می برد بزرگ ترین جرم را صاحب می شد.

من وقتی می خواستم اولین فیلم نامه ام یعنی سقّای تشنه لب را بنویسم، نمی دانستم فیلم نامه نوشتن چی است؟ سکانس یعنی چی؟ پلان یعنی چی؟ هیچی نمی دانستم.

در آنجایی که من کار می کردم یک فیلم نامه ای بود که متأسّفانه بعضی از دوستان دیالوگ اول صفحهٔ اول آن را پیراهن عثمان کرده بودند ولی من هر چه فکر می کردم می دیدم که آن دیالوگ خیلی در