پ مثل پناهندگی ، پ مثل پولادگر

محمد پولادگر، معاون وزیر ورزش در واکنش به ماجرای رفتن ورزشکاران بخصوص اتفاقی که توسط یکتا جمالی و پریسا جهانفکریان، دختران وزنه برداری ایران رقم خورد، حرف هایی می زند که قابل تأمل است.

معاون ورزش قهرمانی در شرایطی با این صحبت ها ورزشکاران را محکوم می کند که نقش مدیریت هایی که او و همکارانش در سال های گذشته داشته اند را نادیده می گیرد.

پولادگر بیشتر از اینکه در بررسی این قبیل اتفا ق ها، نگاه پرسشگرانه داشته باشد و به عنوان یک مسئول به دنبال علت موضوع باشد، فقط ورزشکاران را گوشه رینگ می برد، بدون اینکه به این موضوع توجه کند که امثال او، علی مرادی و بقیه مدیران چه کرده اند که حالا بیشتر ورزشکاران ترجیح می دهند از هر فرصتی برای رفتن استفاده کنند.

حتماً حال کیمیا را در المپیک و وقتی مقابل ناهید کیانی قرار گرفت، افرادی که در سالن بودند، از یاد نمی برند، اما این سؤال هم تا همیشه بی جواب است که چطور رییس باتجربه فدراسیون تکواندو یک ورزشکار 20 ساله را نتوانست مدیریت کند؟ یا چرا علی مرادی که معتقد است فقط او به درد وزنه برداری می خورد و به همین خاطر با هزار و یک ماجرا حاضر به رفتن نیست، نمی تواند یک دختر 17 ساله را به حضور در تیم ملی کشورش مشتاق کند؟ ماجرای رفتن ورزشکاران قصه تازه ای نیست و حتماً باز هم تکرار می شود، اما مسئولان به ج