علی رضاقلی؛ چرخه غارت - غنیمت در ایران

مراد از غارت، بیان اوج فرصت طلبی و زیست رانتی با هزینه دیگران است.

نحوه ای معیشت در بازار غیر رقابتی و بدون تلاش مولد و سازنده و خلاق و نامتناسب با رفتار رقابت آمیز بازاری.

- بلکه با کمک قدرت و در ارتباط با قدرت هم در نظر دارد یکی از شب های بخارا را به او اختصاص دهد.

روال او البته این است که از افراد تا زنده اند و نفس می کشند یاد شود اما گاهی به تعبیر زنده یاد قیصر امین پور خیلی زود دیر می شود و درباره مرحوم رضا قلی هم کمتر کسی می توانست پیش بینی کند فراق او چنین نابهنگام رخ دهد و همه گمان می کردیم فرصت هست! علی رضا قلی در نگاه مردمان پی گیر مباحث توسعه با جامعه شناسی نخبه کشی و جامعه شناسی خودکامگی مقبولیت و محبوبیت داشت اما نزد غالب جامعه شناسان به کار غیر علمی و حتی پوپولیستی یا ژورنالیستی متهم می شد به این گناه که علم خود را به رخ نمی کشید و کلمات قلمبه سلمبه به کار نمی برد و صریح و روشن می گفت و می نوشت.

شاید همین بی مهری جامعه شناسان به این جامعه شناس سبب شد به جامعه شناسی اقتصاد و تاریخ و ادبیات به ویژه به شاهنامه فردوسی بکوچد و دغدغه توسعه را در دل مناسبات اقتصادی و زمینه های فرهنگی دنبال کند و ریشه های توسعه نایافتگی را در این دو بستر بجوید.