پژوهشگر تاریخ: غرب برای ایران جامعه شناسان و روانشناسانی تربیت کرد که جامعه خود را نمی شناسند!

سالروز رویداد انقلاب فرهنگی، فرصتی مغتنم است تا در باب مفهوم بستر ها و پیامد های این رویداد تاریخی و همچنان مستمر سخن رود.

- بر مساوات شکم دارد اساس مانع انگاری دین، در مسیر پیشرفت بشر، چه تاریخچه ای در مغرب زمین دارد؟ از آغاز دوران رنسانس، غرب تکیه اش را بر عقل، علم و تجربه گذاشت و معتقد بود که انسان با پای عقل و علم و تجربه می تواند به سعادت برسد.

برخی از ملحدین معتقد بودند که دین افیون جامعه بوده و خدا مرده است! عده ای هم دین را مایه ذلت و پَستی بشریت می دانستند.

لیبرال ها هم دین را امری خصوصی قلمداد می کردند.

در حقیقت آنان دین را نه تنها از جامعه جدا کردند، بلکه آن را از انسان هم جدا کردند.

انسان منهای دین هم، موجودی گرفتار خور و خواب و شهوت است؛ لذا اگر دقت کنیم، ایدئولوژی هایی که بعد از رنسانس آمده، همگی همین تفکر را دنبال کرده اند.

در پراگماتیسم، اصالت با عمل است.

اما عمل را نه به معنای آنچه ما در اسلام مطرح می کنیم، بلکه در همین عملی که علوم تجربی می تواند، ثابت می داند.

دراُمانسیم، اصالت با انسان است.

غرب این ایدئولوژی را در برابر الهیات مطرح کرد.

لیبرالیسم هم که انسان را موجودی کاملاً آزاد می داند او در این مکتب، تنها ملزم به رعایت چارچوب های جامعه است.