گرد فراموشی بر بازی های نوستالژی

در دهه های گذشته با گرم شدن هوا و تعطیلی مدارس در فصل تابستان، صدای کودکان در کوچه پس کوچه های شهرها و روستاها می پیچید، دخترکان و پسرکانی که در آن دوران سهمشان از امکانات ورزشی در بهترین حالت یک توپ چهل تیکه، - چند تکه چوب و گچ های رنگی بود، لی لی بازی، هفت سنگ، نون ببر کباب بیار و الک دولک بازی مورد علاقه تمامی کودکان در دوران گذشته بود، با پیشرفت تکنولوژی کم کم این بازی ها نیز به گرد فراموشی سپرده شده است.

به گزارش ایسنا، بازی ها عموما دارای بار فرهنگی در هر منطقه هستند، بازی های بومی و محلی چهارمحال و بختیاری علاوه بر بار فرهنگی، جذابیت های بسیاری برای سرگرم کردن کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان در دوران های مختلف داشتند، این بازی ها با حداقل امکانات موجود انجام می شد و اوقات فراغت را پر می کرد.

کودکان امروزی بیش تر وقت خود را با بازی با تلفن همراه، رایانه و دیدن تلویزیون پر می کنند، این مسئله موجب شده است کم کم کودکان در چهار دیواری خانه حبس شوند و عواقب این بی تحرکی در آینده ای دور یا نزدیک گریبانگیر جامعه خواهد شد، شیوع بیماری کرونا نیز به این مسئله دامن زده است.

می توان با برنامه ریزی مناسب بازی های بومی و محلی را به زنگ ورزش در مدارس بکشانیم، قطعا این مسئله نیازمند امکانات خاصی نیست و می توان با حداقل امکانات این �