گسترش معماری حرم پس از ساخت مسجد گوهرشاد

حرم مطهر رضوی را باید تجلی گاه نمادها به حساب آورد؛ نمادهایی که می تواند شئون زندگی انسان را تجلی بخشد و تعریف و توجیه کند.

- رجبعلی لباف خانیکی، پژوهشگر و باستان شناس خراسانی، در خصوص تاریخچه و معماری حرم رضوی اظهار کرد: شروع و رواج سبک آذری در معماری حرم مطهر از سویی گسترش فضاها را در ابعاد، اندازه ها و فرم های مختلف و متنوع سرعت بخشید و از سوی دیگر دست معمار، کاشی کار و نگارگر را جهت اقدام به تغییر و تحول، ساخت و ساز و کاربرد تزیینات معماری متنوع باز گذاشت و به این ترتیب حرم مطهر در شمار کارگاه های فعال معماری و فعالیت های جانبی معماری قرار گرفت.

وی اضافه کرد: ساخت مسجد گوهرشاد خارج از حرم مطهر راه را جهت گسترش مجموعه معماری حرم رضوی باز کرد و فضاهای معماری متنوع یکی پس از دیگری ساخته شد.

اندکی پس از احداث مسجد گوهرشاد 2 مدرسه به نام پریزاد و دو در به فاصله کمی از حرم مطهر ساخته شد که اکنون به عنوان نمادهای فرهنگی عصر شاهرخ تیموری شناخته می شود.

این پژوهشگر و باستان شناس خراسانی ادامه داد: گوهرشاد خاتون که با شور و شوق شاهد اتمام بنای باشکوه مسجد خود بود، ندیمه ای داشت به نام پریزاد که از نوادگان ربیع ابن خُثیم و همسر میرزا میرک، متولی مزار خواجه ربیع، بود.