نگاه مخاطبان/ بر باد رفتگان امیدوار

زایش که واژه ای غیرمصطلح و بی شک زنانه تر و پر سروصداتر از امید است، این توانایی را دارد که ناجی بشریت باشد.

درحالی که امید میلی کنش پذیر و معطوف به نتیجه ای در آینده ای نامعلوم است، - زایش که واژه ای غیرمصطلح و بی شک زنانه تر و پر سروصداتر از امید است، این توانایی را دارد که ناجی بشریت باشد.

درحالی که امید میلی کنش پذیر و معطوف به نتیجه ای در آینده ای نامعلوم است، زایش در خود کنش مندی با ریشه ای هستی شناختی دارد.

مخاطبان عصر ایران*؛ عبدالرحیم معرفیان- سال جدید 1401 فرا رسید و طبق معمول سال های گذشته همه ما ایرانیان هریک به زبانی هزاران دعا و آرزوی خوشبختی و نیک فرجامی نثار ملت و مملکت و دوستان خود کردیم.

همه امیدواریم که این سال متفاوت از سال های قبل، شاهد اتفاقات و پیش آمدهای معجزه آسایی باشیم و حال و روزگارمان رو به بهروزی و شادکامی گراید و رویاهایمان به واقعیت مبدل گردد؛ اما و دریغا که نه تنها این رؤیاهای شیرین محقق نمی شود و امیدهایمان در هاله ای از سرگشتگی گم و گور می شوند، بلکه بنا به عادت فطری و فرهنگی، در حسرت روزهای رفته و سال های گذشته غم باد گرفته و افسوس آن روزها را (که خود چنان هم ارزشمند نبوده اند!) خوراک روزانه خویش می نماییم.