نگرانی اهالی «نگین گردشگری ایران» از نبود امکانات گردشگری در آستانه فصل تابستان

کمیجان؛ خنکای باد بهاری از لابه لای شاخ و برگ درختان سر به فلک کشیده و گره خورده به بوی شکوفه های رنگارنگ، همچون جادوگری سرمست، جانها را لبریز از شوق طبیعت کرده است.

بوی نرگس و یاس و سبزه و گل در کنار چهچه بلبلان و صدای آرامش بخش طبیعتی 3 هزار ساله، در هیاهوی این روزهای زندگی ماشینی رویایی غیرقابل وصف است، اما  در دل روستای وفس که به نگین گردشگری ایران معروف است، به خوبی جلوه گری می کند.

وفس، روستایی که در تابستان داغش خبری از وسایل سرمایشی نیست و  آب هوای معتدل و کوهستانیش خنکی بهار را به مهمانانش هدیه می بخشد، روستایی بی نظیر به یادگار مانده از دوران مادها است که همه آنها را به عنوان ماسوله استان مرکزی و نگین گردشگری ایران می شناسند.

این نقطه از دیار آفتاب با جمعیت 2 هزار نفری در 120 کیلومتری شمال غرب اراک و 15 کیلومتری شمال کمیجان واقع شده و به میهمان نوازی ساکنینش شهره خاص و عام است.

خانه های پلکانی با بافتی متراکم در کنار طبیعتی بکر، درختانی سر به فلک کشیده و کوه ها و دامنه های سرسبز، آب و هوای مطبوع و مردمی مهمان نواز این منطقه را به یکی از بی نظیرترین روستاهای ایران تبدیل کرده است.

خلق چشم نوازترین منظره ها در غروب روستای وفس یکی از فعالان گردشگری استان مرکزی می گوید: دامنه های سرسبز و  کوه ها و باغات پرمیوه این روستا ص