اضلاع مثلث سیاه کم آبی در فارس

خبرگزاری فارس شیراز؛ راضیه نجار: صدایش کردم، ببخشید خانم! بار اول نشنید، کمی بلندتر گفتم: مادر! لحظه ای مکث کرد، رویش را برگرداند و گفت: بفرما! خط و خطوط نقش بسته بر پیشانی و گیسوان سفیدی که از وسط سر باز شده بود و از زیر چارقدش نمایان بود، گواهی می داد بالای 70 سال سن دارد.

برخلاف قامت خمیده اش، قدم های تندی برمی داشت و زیر لب غرغر می کرد.

پرسیدم: کمک نمی خواهی؟ نه محکمی گفت و در حالی که با گوشه چادر عرق پیشانی اش را پاک می کرد، با صدای ملایمی انگار که با خودش حرف بزند، گفت: بارها پیش آمده که می رویم و از تانکرهای سیار آب می آوریم، قدیم هم از چشمه آب می آوردیم، اتفاق تازه ای نیست! با او تا درب منزل همراهی اش کردم، خانه ای کوچک و دنج و البته خالی از امکانات آنچنانی که به واسطه سیل چند ماه پیش جنوب فارس از بعضی نقاط تخریب شده بود.

بوی دمپختک تند و تیزی فضا را پر کرده بود، محو تماشای در و دیوار آجری بودم که پیرزن مرا خطاب قرار داد و گفت: نگفتی چکار داری؟! گفتم: آمده ام از مشکلات و کم آبی گله دار گزارشی بنویسم.

لبخند تلخی زد و مرا به یک لیوان شربت خنک دعوت کرد.

قصه تلخ کم آبی در روزهای گرم و طاقت فرسای جنوب فارس انگار تمامی نداشت پیرزن از گرمای هوا شکایت می کرد و کم آبی طاقتش را سر آورده بود، از روزهای نه چندان دوری که سیل جنوب خانه اش را و�