«روزه» از چه می آید؟

درباره ریشه واژه «روزه» می خوانیم.

- به گزارش ایسنا، صفحه گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در فضای مجازی نوشتاری را درباره ریشه شناسی واژه روزه به اشتراک گذاشته که چنین است: درباره ریشه این واژه آراء متنوعی وجود دارد.

برخی واژه روزه را ترکیبی از روز و پسوند نسبت -ه دانسته اند، زیرا زمان اجرای این فریضه در طول روز است.

بعضی از ریشه شناسان می گویند روزه و روز در منابع فارسی میانه گاه به جای یکدیگر به کار رفته اند؛ همچنین این اصطلاح برای مراسمی مذهبی در میان زرتشتیان ایران به کار می رفته و شاید با ورود اسلام، رنگ و مفهومی اسلامی به خود گرفته است.

از سوی دیگر، برخی از متخصصان می گویند این فریضه در ادیان دیگر نیز به صورت های مختلف وجود دارد.

واژه هایی که مثلاً در زبان های سنسکریت، یونانی و ایرلندی برای این فریضه به کار می رود، به معنای پرهیز از خوردن یا آشامیدن است.

بنابراین، احتمال می دهند روزه فارسی نیز با روزی به معنی خوراک هم ریشه باشد.

در زبان فارسی میانه مانوی، ترکیبی به معنی پاییدن خود از خوراک، پرهیز از خوراک به کار رفته است.

احتمالاً جزیی از این ترکیب، یعنی فعلی که معنای پاییدن دارد، حذف شده و کل معنا به یک جزء انتقال یافته است.