کندوان، تنها روستای زنده صخره ای جهان/ از دالان های زیرزمینی حیله ور تا آپارتمان های صخره ای کندوان

نمایشگاهی از کار و رنج بشری، جلوه تاریخ در دل صخره ها، کشاکش بازو و سنگ، از تراش و شکافتن سنگ تا رسوخ در آن و ساختن خانه هایی به شکل کله قند، آن هم با ابتدایی ترین ابزارها، بدون توجه به گرمای تابستان و سرمای زمستان، در این گوشه ایران، دست پروردگان خورشید سوزان، در دل صخره های به جای مانده از آتشفشان های باستان، با کلنگ و پتک و قلم به جنگ صخره و سنگ رفته اند و خانه هایی ساخته اند که هنوز پس از هزاران سال پابرجا مانده اند و استوار و صد البته شگفت انگیز، یکی از سه روستای صخره ای جهان؛ اینجا روستای خانه های کله قندی است.

کندوان یا به تعبیری کندوجان .

از پایین که نگاه می کنید صخره هایی را می بینید که در شیب ارتفاعات قلل سهند پشت سرهم به صف شده اند، چیزی شبیه روستای ماسوله اما با یک تفاوت، ماسوله دست پرورده خاک و خشت و سیمان و آجر است و کندوان، نمادی از سنگ و صخره، خانه ها را در کندوان کران می گویند؛ شاید به معنی بی کران، خانه هایی ساخته شده از صخره های سنگی، از جنس توف .

معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن، در جهان یک استثناست.

معماری خانه های کندوان به قرن هفتم هجری و در برخی موارد حتی به دوره های پیش از اسلام باز می شود؛ ارتفاع کران ها بین 30 تا 40 متر است.