روزی برای سر قبر

برخی پنجشنبه آخر سال سری به آنان می زنند و برخی دیگر سفره هفت ‍سینشان را روی سنگ سردی که تازه شسته شده می چینند تا سالشان را در کنار از دست داده هایشان نو کنند و آیین زیارت اهل قبور را به جا آورند.

- یادکردن از درگذشتگان در شروع بهار بویژه خویشاوندان امر خیری به شمار می آمده که همچنان هم رایج است.

معمولا مردم در پنجشنبه آخر سال بر سر مزار مردگان خود می روند و چراغ هایی روی مزارشان روشن می کنند.

گاهی اوقات این امر با کمک نقدی یا گاه غذادادن به فقرا همراه می شود.

اما گریه کردن چندان موافق میل آریاییان نبوده یا دست کم بین زرتشتیان چندان مرسوم نبوده.

حتی در دوره اسلامی، در بعضی نقاط، گورها را در روز ویژه ای از سال تعمیر می کنند چرا که این روز روز سر قبر نام دارد و هشت روز پیش از نوروز است.

عقیده عمومی این است که ارواح مردگان شب های جمعه آزادند و به بام خانه های پیشین خود برمی گردند به همین دلیل نباید از آنان بدگویی کرد.

باید با دعا و نماز از آنان به نیکی یاد کرد.

با بدگویی از مرده ها، بلافاصله این جمله به زبان می آید: خاک برایش خبر نبرد چرا که ارواح درگذشتگان قادرند برگردند و حتی بلاگردان اولاد خود باشند یا شاید انتقام خویش را از زندگان بگیرند.