حضرت «عباس» آموزگار بی بدیل فتوت و مردانگی تاریخ

حضرت ابوالفضل (ع) آموزگار بی بدیل فتوت و مردانگی است کسی که تاریخ به احترامش می ایستد.

- ایسنا/زنجان حضرت ابوالفضل (ع) آموزگار بی بدیل فتوت و مردانگی است کسی که تاریخ به احترامش می ایستد.

چهارم شعبان، سالروز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی (ع) است.

پرچمداری که در سال 26 هجری قمری در مدینه، دیده به جهان گشود؛ در این روز عزیز ماه دیگری در خانه حضرت امیرالمؤمنین (ع) طلوع کرد که کانون خاندان نبوت و ولایت را نور دیگری بخشید.

در گلشن رسول اکرم (ص) گلی شکوفا شد که زمین و زمان از عطر وجودش تا ابد معطر شد؛ کسی که هنوز هم با گذشت قرن ها از واقعه عظیم عاشورا نام و یادش آرام بخش دل ها و حرمش ملجا و پناه درماندگان است.

نوزادی که در این روز عزیز ام البنین (ع) را شان مادری داد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طوری که وی را قمر بنی هاشم نامیده و به ماه شب چهارده تشبیه کرده اند.

حضرت علی (ع) او را عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معنای شیر شرزه و خشمگین است و هم به معنای عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره ای خشمگین داشته و در هیچ بخش از زندگی پربرکت خود ظلم را برنتافتند.

عباس (ع) تنها به عنوان یک قهرمان نام دار و دلاور مطرح نبود بلکه فضائل علمی، تقوایی او و دانش رفیع را از خردسالی از سرچمشه علوم الهی به دست آورده بود.