سرنوشتی که برای 2 فرمانده شهید در 22 بهمن رقم خورد

سالروز شهادت دو تن از فرماندهان است که هرکدام روایتی از گمنامی شهدا را روایت می کنند.

- به گزارش ایسنا، علی محمودوند تابستان سال 1361 همزمان با آغاز عملیات رمضان در 17 سالگی به جبهه رفت و کارش را در گردان تخریب لشکر 27 محمدرسول الله(ص) آغاز کرد.

در عملیات والفجر مقدماتی، همران گردان حنظله به منطقه فکه رفت و از ناحیه دست مجروح شد.

در عملیات والفجر 8 برای همیشه پایش را از دست داد و با وجود 70 درصد جانبازی که شامل شیمیایی، موجی، قطع پا و 25 ساچمه در دست، باز هم از میهن اسلامی دفاع کرد.

او در سال 1367 کرد و صاحب دو فرزند شد، علی به علت علاقه به نظام مقدس جمهوری اسلامی به عضویت نهاد مقدس سپاه درآمد و توانست با تلاش بسیار مدرک دیپلم خود را دریافت کند.

محمودوند در سال 1371 بعد از شهادت سیدعلی موسوی به یاری برادران گروه تفحص شتافت و هشت سال در میان خاک های تفتیده جنوب برای یافتن پیکر شهدا تلاش کرد، به طوری که دو مرتبه پای مصنوعی خود را بر اثر کار زیاد از دست داد.

شهادت فرمانده دلیر گروه تفحص لشکر27 محمدرسول الله(ص) فرمانده دلیر گروه تفحص لشکر 27 محمدرسول الله(ص) سرانجام در تاریخ 1379/11/22 در منطقه فکه بر اثر انفجار مین در جرگه شاهدان قرار گرفت.