دسته دختران؛ در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟

«دسته دختران» باوجود نمایش تلخی و سیاهی جنگ و رها کردن شخصیت هایش در میان توپ و آتش، انتخاب مردمان این سرزمین به ایستادگی در برابر زور و به دست آوردن عزت و آزادی در مقابل از دست دادن عزیزان و دل بستگی ها را می‎ستاید و آینده ای روشن و امیدوار را برای مردمان خود ترسیم می کند.

- خبرگزاری فارس، گروه سینما: سینمای جنگ که سال ها در انحصار فیلم سازان خاصی بوده است، در چند سال اخیر با نگاه فیلم سازان زن، انگار جانی دوباره گرفته است.

بعد از فیلم های شیار 143 و نفس از نرگس آبیار، منیر قیدی با فیلم درخشان ویلایی ها و نمایش انتظار زنان و مادران رزمندگان و حالا با فیلم دسته دختران وسط میدان خون و آتش آمده تا روایتی بکر و بدیع از زنان و دخترانی داشته باشد که پا به پای مردان در مقابل دشمن بعثی سینه سپر کرده اند.

برخلاف نظر برخی از منتقدین دسته دختران به هیچ وجه به دنبال کمرنگ کردن نقش مردان در جنگ تحمیلی نیست بلکه عامدانه به دلیل تمرکز بر قصه خود، از کنار آن ها عبور می کند، چراکه فیلم سازان مختلف تاکنون بارها و بارها به رزمندگان مرد پرداخته اند اما آنچه تاکنون مغفول مانده ارائه تصویری کامل و جامع از نقش زنان در طول 8 سال دفاع مقدس است؛ چه در نقش پشتیبان و پشت سنگرها و چه در نقش مبارز در خط مقدم جبهه.