پژوهشگر ارشد تاریخ: رهبری امام نبود، حکومت پهلوی همه جریان های مخالف را به راحتی حذف می کرد

بی حضور و مشارکت جریان اسلامگرای خارج از شمار تحت رهبری امام خمینی به هیچ وجه انقلابی در سال 57 شکل نمی گرفت.

حکومت پهلوی با سهولت قادر بود سایر جریان های سیاسی منتقد و مخالف را از عرصه سیاسی و اجتماعی کشور حذف کند.

- خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ ـ رحمت رمضانی: در خلال سال های 40 تا 57 گروه ها و سازمان های بسیاری در عرصه سیاسی ایران ظاهر شدند که مدعی رهبری مبارزات بودند و مشی سیاسی یا نظامی خویش را راهی صحیح و اصولی می دانستند.

بعضی از این گروه ها همچون نهضت آزادی و جبهه ملی مبارزه در چارچوب قانون اساسی (یعنی پذیرش نظام شاهنشاهی) را هدف قرار داده بودند و برخی دیگر که مشی مسلحانه را به عنوان تنها راه براندازی رژیم پهلوی در پیش گرفته بودند، در عمل در برابر ساواک شکست خوردند و از دور مبارزات خارج شدند.

در چنین معرکه غریبی که هیچ امیدی به سرنگونی رژیم پهلوی نمی رفت، امام خمینی، رهبری مبارزه را با شعار سرنگونی شاه و نظام شاهی و برقراری حکومت اسلامی به دست گرفت و در مدت کوتاهی توانست طومار این رژیم را در هم بپیچد.

نقش گروه ها، احزاب و سازمان های مارکسیستی، التقاطی و ملی مذهبی در دوران تبعید امام خمینی را با دکتر مظفر شاهدی، پژوهشگر ارشد پژوهشکده تاریخ معاصر بررسی کردیم.