مشکل با لباس فُسفری طلبه ها حل نمی شود

یکی از دانشجویان دوره دکتری من که در مسائل تربیتی پرکار است و در این زمینه در دبیرستان ها فعالیّتِ چشم گیری دارد، می گفت که شمارِ قابل توجّهی از خانواده ها دوست ندارند در مدرسه برنامه های مذهبی اجرا شود.

- عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در مطلبی نوشت: چند سال پیش که دخترم دبیرستان درس می خواند و من عضو انجمن اولیاء و مربیان مدرسه بودم، مدیر مدرسه همیشه نگران بی توجّهی دانش آموزان به برنامه های مذهبی بود.

تقریباً در همه ی جلسه های انجمن این نگرانی را آشکار می کرد و می گفت که دانش آموزان و خانواده های آنان از این برنامه ها استقبال نمی کنند.

ما هم تلاش می کردیم برای افزایشِ کِششِ برنامه های مذهبی کاری بکنیم ولی چندان موفق نبودیم.

همان موقع هم می دانستم که مسئله ریشه دارتر از تغییر محتوا و یا روش برگزاری مراسم هاست؛ آنقدر که با شوخی های مجری و رنگ فسفری و شاد لباس روحانیِ دعوت شده و یا با جایزه و این حرف ها نمی توانیم دانش آموزان و خانواده های شان را به این برنامه ها علاقه مند کنیم.

چند روز پیش خواهرم می گفت مدیرِ مدرسه ای که دخترش در آن جا درس می خواند، گِله کرده است که چرا خانواده ها از برنامه های مذهبی مدرسه حمایت نمی کنند.