شگفتی سازی پارکورکار معلول لرستانی/ غلامی: برای ثبت در گینس حمایت می خواهم

   با وی گپ و گفتگویی کوتاه انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.

  چطور شد به سمت ورزش رفتید؟ حدود هفت یا هشت زیر نظر یک مربی ژیمناستیک را کار کردم،بعد از آن به خاطر یک حرکت به پارکور علاقه مند شدم و برای یادگرفتن حرکت های دیگر به باشگاه رفتم، با گذراندن دوره هایی کارت مربیگری را هم گرفته ام.

اگر اشتباه نکنم شما دوچرخه سوار خوبی هم هستید؟ بله، دوازده ساله بودم که با دوچرخه برادرم در روستا دور زدم با اینکه اولین بار بود اما به راحتی رکاب زدم و مشکلی برایم پیش نیامد، روشی را به کار می برم روشی که مانند افراد سالم رکاب می زنم و اذیت نمی شوم،در واقع می توانم بگویم دوچرخه سواری را به طور حرفه ی انجام می دهم.

به راحتی مسیر نورآباد -خرم آباد را با دوچرخه طی می کنم.

شنا را هم به واسطه رفت و آمد به منزل داییم که در بخش شاهیوند است و آب فراوانی در آنجا وجود  دارد آنجا یاد گرفتم.

خیلی ها تصورشان این است که معلولیت محدودیت را به دنبال دارد؟ ببینید باید بپذیریم که معلولیت به هرحال محدودیت دارد،اما اینکه ما با این قضیه چطور کنار بیاییم به خودمان و تفکرمان بستگی دارد.

طرف می گوید سخت است اما وقتی ورود کردی برایت جذاب است و دلت  می.

خواهد بیشتر ادامه دهی، ورزش ایده جدید را در تو ایجاد می کند، درست است یک پا ندارم اما آدم های دو پا هم یک دهم حرک�