روستایی که پاپوش می دوزد/ لتگاه، در به در دنبال کارگر

راوی نقطه ای می شویم که «نمی شود» را به «می شود» بدل کرده؛ روستایی که امروز نام تجاری به خود گرفته و رونق چرخ های بافندگی در آن دیده می شود، «لتگاه» کوچه و پس کوچه هایش خالی از رهگذر است و تنها پژواک صدای تولیدش گوش فلک را پر کرده و در به در دنبال نیروی کار می گردد.

- خبرگزاری فارس-همدان؛ راوی جغرافیایی می شویم که به همه نه ها جواب منفی داده و نمی شود را به می شود بدل کرده؛ جغرافیایی در شمال غرب همدان واقع در شهرستان بهار؛ آری دقیقا منظورم لتگاه است.

روستایی با جمعیتی حدود 2 هزار نفر و 580 خانوار که در نقشه ایران می توان آن را با چرخ های بافندگی و آمار و ارقام تولید نشان داد، روستایی که کوچه و پس کوچه هایش خالی از رهگذر است و تنها پژواک صدای تولیدش گوش فلک را پر کرده و در به در دنبال نیروی کار می گردد.

لتگاه نام قدیم روستاست و امروز به اسم روستای تجاری لتگاه رایج شده؛ بی آنکه در دفتر و یا سازمانی ثبت شود؛ مشتریان و خریداران نام روستای تجاری لتگاه را برازنده این منطقه دانستند چراکه از بام تا شام شاید هم کمی بیشتر از 24 ساعت چرخ های بافندگی از پی هم رج به رج می بافند و نقش درمی اندازند.

 200 کارگاه فعال جوراب بافی و یک هزار و 500 نیروی کار و تولید سالانه 6 میلیون جین جوراب نشانه های لتگاه است و در هر کجای ایران حتی کشورهای همسایه شناخته شد