از شعار تا عمل ساماندهی کولبران/ وعده هایی که رنگ اجرا نگرفت + فیلم

کولبری راه آمد و نیامد است، خانواده های ما از لحظه ای که از خانه خارج می شویم تا وقتی که باز می گردیم در استرس و نگرانی به سر می برند.

ایرج 25 ساله و پدر دو فرزند است از 18 سالگی مشغول کولبری است، می گوید: به خاطر شرایط سخت زندگی از 10 سالگی کارگری کرده و در نهایت هم به خاطر نبود کار رو به کولبری آورده است.

8 سال کولبری پر از ثانیه های پرخطری بوده که او در کنار سایر اعضای گروه به جان خریده است، از روزی می گوید که پایش روی برف لیز خورد و بعد از چند غلت خودش را به تخته سنگی وصل کرد و شانس آورده که به درون دره پرتاب نشده بود هر چند پایش شکسته بود و چند ماه زمین گیر شده بود.

در هر رفت و برگشت 20 کیلو بار با خودش می آورد به همین دلیل دستمزد چندانی نمی گیرد، می پرسم چرا بار بیشتر نمی آوری؟ لبخند تلخی می زند و می گوید: خودم 35 کیلو هستم و بیشتر از این نمی توانم حمل کنم.

از خاطراتش در طول این سال ها که کولبری کرده، می پرسم متعجب نگاهم می کند و می گوید: کولبری خاطره شیرین ندارد همه اش تلخ و رنج است.

دقیقه به دقیقه این مسیر خطر است، پرت شدن یا سقوط همراهان، به این تلخی ها خو گرفته ایم با انگشت نقطه ای از کوه را نشان می دهد و می گوید جلوی چشمانم یکی از کولبران از آنجا پرت شد و قطع نخاع شد که با هلیکوپتر از کوه پایین آوردند و به بیمارستان انتقال دادند.