از شعار تا عمل ساماندهی کولبران/وعده هایی که رنگ اجرا نگرفت

کولبری پدیده ای نامیمون در مناطق مرزی و خاصتا در کردستان است که کارشناسان آن را زاییده بیکاری و نبود اشتغال های پایدار در مناطق مرزی می دانند، هر چند - کولبری راه آمد و نیامد است، خانواده های ما از لحظه ای که از خانه خارج می شویم تا وقتی که باز می گردیم در استرس و نگرانی به سر می برند.

ایرج 25 ساله و پدر دو فرزند است از 18 سالگی مشغول کولبری است، می گوید: به خاطر شرایط سخت زندگی از 10 سالگی کارگری کرده و در نهایت هم به خاطر نبود کار رو به کولبری آورده است.

8 سال کولبری پر از ثانیه های پرخطری بوده که او در کنار سایر اعضای گروه به جان خریده است، از روزی می گوید که پایش روی برف لیز خورد و بعد از چند غلت خودش را به تخته سنگی وصل کرد و شانس آورده که به درون دره پرتاب نشده بود هر چند پایش شکسته بود و چند ماه زمین گیر شده بود.

در هر رفت و برگشت 20 کیلو بار با خودش می آورد به همین دلیل دستمزد چندانی نمی گیرد، می پرسم چرا بار بیشتر نمی آوری؟ لبخند تلخی می زند و می گوید: خودم 35 کیلو هستم و بیشتر از این نمی توانم حمل کنم.

از خاطراتش در طول این سال ها که کولبری کرده، می پرسم متعجب نگاهم می کند و می گوید: کولبری خاطره شیرین ندارد همه اش تلخ و رنج است.