از بدبینی چیزی عایدم نشده/ جلوی اضطراب و افسردگی می ایستم

گفتگو با نغمه ثمینی شاید برآمده از یک دلتنگی باشد، دلتنگی برای روزهایی که پر تب و تاب بودیم و بی قرار.

برای سال هایی که هر اجرای جشنواره تئاتر فجر اتفاقی بود که نباید از دست می دادیم.

- گفتگو با نغمه ثمینی شاید برآمده از یک دلتنگی باشد، دلتنگی برای روزهایی که پر تب و تاب بودیم و بی قرار.

برای سال هایی که هر اجرای جشنواره تئاتر فجر اتفاقی بود که نباید از دست می دادیم.

برای دوره ای که فقط همین تئاتر شهر را داشتیم و سنگلج و مولوی اما این سالن ها سرشار بودند از اتفاقات خوش.

از جمله اتفاقات خوش آن دوره، تماشای نمایشنامه های نغمه ثمینی بود؛ نمایشنامه نویسی جوان با قلمی جادویی که بازیگران زیادی در اجرای نقش های آثارش درخشیدند، کارگردانان متعددی با اجرای متونش تجربه هایی گرانسنگ به دست آوردند و تماشاگران بسیاری، از تماشای آثارش لبریز از شعف شدند.

در این گفتگو از حسرت هایمان گفتیم و از امید هم.

هر چند در این روزگار غم زده، خریدار چندانی ندارد.

در بخش اول این گفتگو که هفته پیش بر خروجی ایسنا قرار گرفت، از تجربه های بانوی نمایشنامه نویس در خارج از کشور گفتیم و از وضعیت تئاتر و نمایشنامه های ایرانی در آن سوی آب ها.

در بخش دوم اما بیشتر از موجودیت تئاتر در دوره کرونا سخن گفتیم، هنری که به گفته ثمینی، هنر گسل هاست و همیشه در فواصل گسل ها،