کشتن هزاران نفر با یک شعر!

غلامحسین چهکندی نژاد که معتقد است شعر می تواند چیز خطرناکی باشد، از این که خوراک اکثر نویسندگان و شاعرانی که مهاجرت می کنند هم تجربه های زیسته در ایران است می گوید.

- این شاعر در گفت وگو با ایسنا درخصوص نمود مهاجرت در ادبیات، در آغاز به بیان علت مهاجرت هنرمندان پرداخت و اظهار کرد: شرایطی به وجود آمده که شاعران اکثرا به خاطر ممیزی، بیشتر خودشان را قبل از این که کارشان را به ارشاد بدهند، سانسور می کنند.

برای همین است که من مدت هاست شعری چاپ نمی کنم.

او افزود: می شود گفت به این شکل از شعر اسکلتی بیشتر نمی ماند؛ شاعر مجبور است گوشت، خون و پوست آن را حذف کند.

برای همین، فکر می کنم مهاجرت در همین چیزها ریشه دارد.

چهکندی نژاد در عین حال بیان کرد: البته اکثر شاعرانی که مهاجرت می کنند هم در خارج از کشور دچار وضعیتی می شوند که می توان گفت اکثرا آن جا تمام می شوند.

یکی از دوستان تعریف می کرد که در نشستی در اروپا شرکت کرده بود و از همه کشورها هم آن جا بودند، یکی پرسیده بود که وضعیت شعر در ایران چگونه است، و او گفته بود که ممیزی در این جا زیاد است.

آن فرد اروپایی هم گفته بود که دلش لک زده است برای محیطی بسته، چون معتقد بود آن جا این قدر آزادی بیان وجود دارد که دیگر چیزی برای گفتن ندارند.