بازی بوریس و میخاییل

شاید فرجامی که برای شوروی رقم خورد، گریزناپذیر بود اما رویارویی گورباچف و یلتسین - که به پیروزی یلتسین منتهی شد - نیز وقوع این اتفاق گریزناپذیر را تسریع کرد.

- به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: بوریس یلتسین که اواخر مه 1990 رهبر روسیه شد، از اصلاحات سیاسی و اقتصادی با محوریت روسیه طرفداری می کرد و میخاییل گورباچف - که از 1985 در قدرت بود - برای سرپا نگهداشتن حکومت شوروی و حفظ اتحاد میان جماهیر آن دست وپا می زد.

یلتسین می گفت کشور روسیه بر حکومت شوروی اولویت دارد و گورباچف به حفظ شوروی و نوسازی زیر سایه آن اصرار می کرد.

تقابل این دو که هر کدام شان نماینده جریانی قدرتمند محسوب می شدند، مدتی ادامه یافت و با کناره گیری یلتسین از حزب کمونیست به اوج رسید.

از آن پس فقط دو انتخاب وجود داشت: گورباچف و بازسازی اتحاد شوروی یا یلتسین و انحلال شوروی و تولد روسیه جدید.

گورباچف زیر فشارهای حزب کمونیست، برخی چهره های اصلاح طلب را کنار گذاشت و به محافظه کاران تکیه کرد (اصلاح طلبان یعنی کسانی که با او در نوسازی شوروی همفکر و همراه بودند و محافظه کاران یعنی آنانی که به حکومتداری به همان سبک و سیاق گذشته اصرار می کردند.

) اما چنان که ادوارد شواردنادزه - وزیر خارجه مستعفی - پیش بینی می کرد گورباچف نه حریف یلتسین بود و نه زورش به اقتدارطلب ه