برای «ساموِل» که در بدعت و ذوق ورزی هم تراز نداشت

عباس بهارلو به بهانه مستندی درباره ساموئل خاچیکیان، از 40 ساعت مصاحبه خود با این فیلمساز فقید و ویژگی های فیلم ساخته شده، سخن گفت.

- این پژوهشگر و مورخ سینما که بسیاری از کتاب ها و نوشته های قدیمی اش با نام غلام حیدری منتشر شده، درباره مستند ساموئل خاچیکیان: یک گفت ­وگو به کارگردانی امید نجوان یادداشتی نوشته و در اختیار ایسنا قرار داده است.

بهارلو در این متن با عنوان ساموئل خاچیکیان: یک گفت ­وگو ؛ مستندی گفت ­وگو محور نوشته است: تابستان 1370 که روزهای متوالی را با ساموئل خاچیکیان برای گفت­ وگوی بلندی درباره زندگی و فیلم­ هایش گذراندم، او در فضایی کاملاً صمیمانه به پرسش­ های متعدد من پاسخ داد.

آن روزها تنها ابزار کار من یک ضبط صوت کوچک با جلد چرمی قهوه­ ای بود و بس.

نه دوربین فیلم­برداری در اختیار داشتم و نه حتی دوربین عکاسی.

بنابراین از آن گفت­ وگوی بلند نه تصویر و نه عکسی ثبت نشده است.

حاصل چهل ساعت گفت­ وگوی ما چندین نوار صوت است، و کتابی که در سال 1371 با نام ساموئل خاچیکیان: یک گفت ­وگو و سپس در سال 1396 با عنوان پرونده یک جنایی ­ساز: ساموئل خاچیکان منتشر شده است.

خاچیکیان، یا آن­طور که دوستان نزدیکش خطابش می­ کردند ساموِل ، برای من فیلم­سازی است، که در سال ­های دهه سی و چهل، در میان هم­ نسلانش، نمی ­توانم کسی را از لحاظ بدعت