شخصیت هایی که نویسنده ها مدیون شان هستند

عزت الله الوندی با اشاره به جایگاه حیوانات در ادبیات داستانی می گوید: این شخصیت ها همچنان زنده اند، همچنان نویسنده ها به آن ها مدیون هستند و همواره به این شخصیت ها برای بیان اندیشه ای که قصد انتقالش را به ذهن بچه ها دارند، - متوسل می شوند.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا درباره جایگاه حیوانات در ادبیات کودک و نوجوان اظهار کرد: یکی از مهم ترین منابع کهن ادبیات فارسی که رد پای جانوران را می توان به وضوح در آن دید و دنبال کرد، کلیله و دمنه است؛ این کتاب به زبان سانسکریت نوشته شده و بعد هم به زبان های فارسی و عربی ترجمه شده است که جانوران نقش موثر و برجسته ای در شخصیت های داستانی حکایات آن دارند.

به غیر از این متن ادبی خیلی مهم، کتاب های دیگری هم هستند که دربردارنده شخصیت های حیوانی و جانوری هستند و این شخصیت ها نقش مهمی در نمادگرایی دارند.

نمادگرایی به این دلیل که خیلی از حرف ها را به دلیل مسائل فرهنگی، سیاسی زمان های مختلف و خاص و برخی منطق های حکایت داستان و مثل و خیلی از دلایل دیگر نمی شود از قول آدم ها زد؛ غیر از کلیله و دمنه می توان جوامع الحکایات محمد عوفی را نام برد، حتی برخی از داستان های قیدشده در مثنوی های سنایی، از مرزبان نامه به شکل مهم تری یاد کنیم زیرا این کتاب یکی از منابع برجسته در این زمینه اس