تحقق آرزوی احمدرضا احمدی و حسرت نبودن داود رشیدی

احمدرضا احمدی اواخر دهه هشتاد نمایشنامه هایش را گردآوری کرد و آنها را به چاپ رساند.

انتشار نمایشنامه های آقای شاعر برای بسیاری از دوستداران و دوستانش اتفاقی خجسته بود.

- آنان حالا می توانستند با وجوه دیگری از هنر این شاعر نامدار آشنا شوند.

یکی از این دوستان هم داود رشیدی بود.

هنرمند با سابقه تئاتر کشورمان که همیشه پیگیر نمایشنامه های تازه فارسی و فرانسوی بود.

نمایشنامه آقای شاعر ویژگی های خاصی داشت و احمدرضا احمدی هم که دوست دیرین رشیدی بود.

پس جای درنگ نبود و آقای کارگردان برای اجرای این نمایشنامه با دوستِ شاعر خود گفتگو کرد و قول و قرار اجرا گذاشته شد.

اوایل دهه 90 این موضوع به صورت رسمی در رسانه ها هم منتشر شد.

حالا یک مساله مهم مانده بود؛ پیدا کردن بازیگر نقش شاعر برای بازی در این نمایش.

اما دیدن یک فیلم کوتاه، کار هر دو دوست را آسان کرد.

احمدی بلافاصله بازیگر این فیلم را برای بازی در نقش شاعر مناسب یافت.

رشیدی هم خودش اولین تماس را گرفت و کورش سلیمانی را برای بازی در این نمایش دعوت کرد.

تجربه ای که می توانست برای این بازیگر، پر از شادکامی باشد اما گویی دایره قسمت بر وفق مراد آنان نچرخید و اجرای این نمایش میسر نشد.

با این همه، فکر و دل کورش سلیمانی پیش این نمایش و این نقش ماند تا جایی که بعد از حدود یک دهه، خودش آستین ها را