اشک و لبخندهای مقدماتی جام جهانی ... برادر خاطرت هست؟ (1)

جنگ تمام شده بود اما هنوز از تن زخمی کشور خون می چکید.

اندیمشک بودیم، پدربزرگم تلویزیون بزرگ رنگی داشت.

از آن ها که شبیه کمد بود.

با هزار ترفند راضی اش کردیم بگذارد ایران-چین را ببینیم.

- بازی برگشت در ورزشگاه آزادی.

عصرایران؛ احسان محمدی- ما عادت نداریم بدون استرس بریم جام جهانی، برای همین انگار این تیم ملی هیچ کاری نکرده! این جمله را دیروز از دوستی شنیدم و فکر کردم که در عین طنزآمیز بودن به واقعیت نزدیک است.

نسل جوان و نوجوانی که در شبکه های اجتماعی هزار و یک ایراد به تیمی می گیرند که از 18 امتیاز ممکن 16 امتیاز گرفته، قاطعانه در صدر است، خط دفاع و خط حمله اش خیره کننده است، با ستاره و بی ستاره می برد هم بی رحمانه می تازد، شاید چون هرگز ندیده مادران ما زمانی برای صعود حتی قرآن روی تلویزیون می گذاشتند، نماز و صلوات نذر می کردند و .

جام جهانی 1990جنگ تمام شده بود اما هنوز از تن زخمی کشور خون می چکید.

اندیمشک بودیم، پدربزرگم تلویزیون بزرگ رنگی داشت.

از آن ها که شبیه کمد بود.

با هزار ترفند راضی اش کردیم بگذارد ایران-چین را ببینیم.

بازی برگشت در ورزشگاه آزادی.

تیرماه 1368.

دور مقدماتی با چین، بنگلادش و تایلند همگروه بودیم.

اوضاع تفاضل خوب نبود.