مروری بر نظریه سرمایه های اجتماعی و جنگ هشت ساله

در دهه نخست استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران، به دلیل بروز بحران های داخلی و تحقق تهدیدات خارجی که در قالب تهاجم نظامی عراق به ایران شکل گرفت، - موضوع تثبیت نظام به شکل مستقیم، به بوته فراموشی سپرده شد و مردم ایران با مشارکت گسترده در دفع تجاوز خارجی و رفع مشکلات داخلی، به شکل غیرمستقیم، پایه های نظام را تثبیت کردند؛ مسئله ای که در این دوران، به یکی از سرمایه های اجتماعی کشور تبدیل شد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، نظریه پردازان علوم سیاسی و اجتماعی برای تقویت و تداوم نظام های سیاسی، راه حل های متفاوتی را ارائه می دهند که اتخاذ آن ها با توجه به نوع نظام ها، شرایط خاص سیاسی و اجتماعی، تحولات تاریخی، بافت فرهنگی و اجتماعی و .

می تواند به تثبیت و تحکیم پایه های حاکمیت بینجامد.

در مقابل، اگر اتخاذ این راه حل ها، بدون توجه به شرایط مزبور انجام شود، می تواند آثار مخربی به دنبال داشته باشد و تداوم حکومت ها را با دشواری هایی جدی روبرو کند.

برای نمونه، در رژیم پهلوی که نوع نظام سیاسی مستقر، از نوع رژیم های استبدادی بود، اتخاذ راه حل فضای باز سیاسی که از سوی دموکرات های امریکا بر دولتمردان آن زمان ایران دیکته شده بود، این رژیم را با خطر سقوط روبرو کرد و سیستم سیاسی به دلیل ناکارآمدی، نتوانست در رویارویی با امواج انقلاب اسلامی مقاومت کند و �