روایت زندگی معلولی که عروسک هایش به هند رسیده است!

سال 1370 بود که دکتر جوابم کرد، وقتی صحبت های دکتر با پدرم را از پشت پرده شنیدم بغض عجیبی گلویم را گرفت انگار که به آخر خط رسیده بودم، دستم را جلوی دهانم گرفتم تا کسی متوجه گریه ام نشود، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از زنجان؛ هوا گرگ و میش بود می ترسیدم دیر به مقصد برسم، آژانس دم در منتظرم بود راهی شدم، آدرسشان را یکی از مشتریان ثابتش داده بود، خیابان های فرعی شهرک الهیه را یکی پس از دیگری پشت سرمی گذارم، به مقصد که رسیدم زنگ در را زدم دختر کوچک خانه با روی خوش به استقبالم آمد، وارد خانه که شدم همه چیز سر جای خودش بود انگار اهل خانه منتظر من بودند.

گلناز خانم مادر رفعت گزارش امروز کنج خانه کنار بخاری نشسته بود، خط های صورتش نشان از آن بود که فراز و فرود های زیادی را در زندگی اش از سر گذرانده است، دوست داشتم نزدیکش بنشینم اما امان از کرونا! فاصله ام را حفظ کردم.

این روزها آرتروز شدید و استخوان درد گریبان گیر گلناز خانم است دیگر آن مادر قوی و همه فن حریف نبود که مثل گذشته هم فرش ببافد و هم به کار های خانه برسد، اما همچنان مصمم برای موفقیت فرزندانش دعا می کند.

اصلا جنس دعای مادرها فرق می کند، با لحن مادرانه اش احوال پرسی گرمی داشت، طوری که انگار مادر خودم روبه رویم نشسته بود، از گلناز خانم سراغ رفعت را می گیرم، می گوید دخترم نماز می خوا�