رهایی از چنگال مصیبت قرن

صدای دردمند پدری که برای نجات جان دختر 24 ساله اش التماس می کرد، چهره مادر زجرکشیده و کمر شکسته ای که بر بالین پسر جوانش از حال رفت و پس از به هوش آمدنش پسرش دیگر نفس نمی کشید، - مهمانی تولدی که به یک هالووین واقعی تبدیل شد و چند خانواده روزها پس از جشن تولد رخت عزا به تن کردند، همکار پزشکی که پس از 30 سال رفاقت به دست خودم CPR شد و خودم گواهی فوت رفیق 30 ساله را نوشتم کابوس های شبانه و نشخوارهای ذهنی روزانه من هستند.

علیرضا صداقت، رییس بخش آی سی یو کرونا بیمارستان امام رضا(ع) مشهد در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده است، آورده است: 20 ماه گذشت.

چهره جوون هایی رو که در بخش خودم از دست دادم هر شب از جلوی چشمام عبور میکنند .

جوون 34 ساله مهندس شهرداری که مادرش آرزوی داماد کردنش رو داشت.

خانم 20 ساله که قرار بود مادر بشه و پدرش روزی سه چهار بار بهم پیامک میداد و ملتمسانه بهبودی دخترشو ازم میخواست.

مردی 40 ساله که در بدترین شرایط کرونایی که با مرگ دست و پنجه نرم میکرد به فکر سه تا دختر نوجوانی بود که از دو سالگی سرپرستی شونو به عهده گرفته بود و آخرین جمله ای که بهم گفت دکتر انصاف نیست این دخترا دوباره یتیم بشن همیشه تو گوشمه و چهره دختر بزرگتر وقتی که خبر فوت بابا لنگ درازشو شنید با وجود اینکه هیچوقت پدر خوانده اش را ندیده بود به طور دائم