نیمه آبان یادآور جشن گرامیداشت آب

پاییز زیبا و دلفریب به میانه راه رسیده و فرش تماشایی برگ های جداشده از درختان همه جا گسترده است.

اتحاد برگ با نور، زمین را همرنگ خورشید کرده و باد پاییزی ورق های دفتر نقاشی طبیعت را همه سو پراکنده، برگ درختان، آخرین مرحله از عمرشان را سخاوتمندانه با زیبایی وروشنی همراه ساخته اند تا وسوسه قدم زدن زیر نورچراغ های خیابان درجان ها بیدار و طراوت تمام نشدنی هوای پاییزی دریادها تجدید شود.

معمولاً این فصل با رگبار و غرش ابرها همراه است، ابرهایی که شادمانی می آفرینند و یادآور برکت و فراوانی اند.

پاییز هزار رنگ، مردمان ایران زمین را از دیر باز مهیای جشن های متعدد کرده و به ستایش و نیایش وا می داشته است.

جشن سده که از اول آبان آغاز شده و تا 40 روزپس از شب یلدا ادامه داشت، شامل جشن هایی با فاصله های معین است که همانند دانه های زنجیر در پیوستگی کامل با یکدیگرند.

درباور ایرانیان باستان، آبان، ماه تجلیل از آناهیتا بانوی آب های روان و نگهبان پاکی و بی آلایشی در جهان هستی بوده است؛ اسطوره ای که در اوستا، سرود بلند و زیبایی به نام آبان یشت با خیالپردازی های دلپذیر، ویژه اوست.

درنیمه آبان، فصل پاییز به میانه راه می رسد.