بررسی روابط خارجی ایران با کشورهای منطقه خاورمیانه در طول جنگ تحمیلی

فراز و نشیب های روابط خارجی ایران، تحلیلگران این حوزه را وامی دارد تا مباحث خود را در قالب دوره های زمانی مختلف و متمایز مطرح کنند.

دوره هایی که نمی توان آن ها را باوجود داشتن ویژگی های متمایزکننده، - بی ارتباط با یکدیگر تصور کرد.

به گزار ش ایسنا، با نگاه گذرایی به روابط خارجی ایران با کشورهای منطقه خاورمیانه در دوران پس از انقلاب، متوجه فراز و نشیب های بسیاری در آن خواهیم شد.

هرچند این فراز و نشیب ها علل مختلفی دارند، اما با یکدیگر مرتبط اند.

عدم شناخت لازم و کافی نخبگان حاکم از روندها و فرآیندهای منطقه ای و فرا منطقه ای، فقدان استراتژی منطقه ای واقع بینانه و کارآمد، اختلافات داخلی و بحران های منطقه ای مانند جنگ، ازجمله مهم ترین آن ها محسوب می شوند.

فراز و نشیب های روابط خارجی ایران، تحلیلگران این حوزه را وامی دارد تا مباحث خود را در قالب دوره های زمانی مختلف و متمایز مطرح کنند.

دوره هایی که نمی توان آن ها را باوجود داشتن ویژگی های متمایزکننده، بی ارتباط با یکدیگر تصور کرد.

یکی از مهم ترین و درعین حال طولانی ترین دوره ها، دوره ای است که با حمله همه جانبه عراق به ایران در 31 شهریور 1359 آغاز می شود و سرانجام با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی ایران در تابستان 1367 پایان می یابد.