تلخ و دردناک در مهاجرت

علیرضا محمودی ایرانمهر درخصوص فضای موجود در آثار ادبیات مهاجرت می گوید: ممکن است لحظه های شیرین هم در آن ها کم نباشد اما فضای کلی آثار عموما فضای دردناک و تلخی است، - هرچند برخی از این آثار فراتر از این رفتند که مسئله فقط مهاجرت باشد.

این داستان نویس در گفت وگو با ایسنا درخصوص نمود مهاجرت در ادبیات، و تغییر در شیوه نگاه نویسندگان و شاعران به مقوله مهاجرت در آثار ادبی اظهار کرد: این آثار به دو دسته بزرگ تقسیم می شوند؛ یک دسته آثاری هستند که در مهاجرت خلق شده اند که بخش عمده ای از آثار ادبیات مهاجرت هم از همین گروه هستند.

دسته دیگر، آثاری هستند که به مقوله مهاجرت می پردازند.

شاید خیلی مهم نباشد که نویسنده مهاجر است یا نه.

او افزود: اما هر دو گروه به مسئله خیلی بزرگ تری برمی گردد و آن پدیده مهاجرت در شکل گسترده، در نیم قرن گذشته است؛ جوامع متعددی از ایرانیانی که در مقاطع مختلف تاریخی از ایران مهاجرت کردند و جوامعی را در گوشه و کنار دنیا تشکیل دادند، هر کدام بستری را برای خلاقیت ادبی و اتفاقاتی در حوزه داستان ایجاد کردند.

نمونه های خیلی درخشانی هم در این زمینه وجود دارد، مثلا کتاب معروف ثریا در اغما نوشته اسماعیل فصیح که اشاره به نسلی از مهاجران ایرانی دارد.