«کرکس» از عمیق ترین سیاهی سخن می گوید/ افتادن در «دامگه حادثه»

فرزاد امینی کارگردان نمایش «کرکس» که در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است در یادداشتی درباره ویژگی های نمایشنامه توضیحاتی ارائه داد.

- ، نمایش کرکس که بیش از 4 دهه قبل به قلم سودابه فضایلی نوشته شده است این روزها در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می رود.

فرزاد امینی، کارگردان این اثر نمایشی درباره مضمون اثر یادداشتی نوشته است که در ادامه می خوانید.

در یادداشت فرزاد امینی آمده است: در این متن، عمیق ترین سیاهی سخن می گوید.

عمق سیاهی آن سینه ای که شکافته شود و کرکس بزاید.

آن زن خاکی که مسخ شود و صدایش خرناسه کرکس شود، عرصه صحنه اش صحرای وجود است که مرد سیاه بر آن در این دامگه حادثه چون افتاده ست که به هوا هم خنج می کشد و ناخن هایش را کف صحنه می کشد و بر تن خویش.

مرد سیاه سر از جهان درآورده سیاه و عاصی که طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق ، به همین خاطر است که وقتی دیالوگ هایش از گلو پرتاب می شود، خون می خورد.

خون جگر می خورد.

مرد سیاه وجدان معذب آن تمنّای روحی ست که در تاریخ فرهنگ و اندیشه ایران خواسته از وجود تنگ طبیعتش و مخلوق تخت بندِ بودنِ مهجورش به در آید اما مرد سیاه فقط توانسته که به خویش و هوای خویش خنج بکشد و روی صحنه خون استفراغ کند.