مردی ست می سراید، خورشید در گلویش ...

19مهر زادروز محمدرضا شفیعی کدکنی است؛ زادروز م.

سرشک؛ کسی که از دیار ادب و عرفانِ این سرزمین می گوید؛ ادیبی که تاریخ را برای کشفِ ریشه های این فرهنگ زیر و رو می کند، - 19مهر زادروز محمدرضا شفیعی کدکنی است؛ زادروز م.

سرشک؛ کسی که از دیار ادب و عرفانِ این سرزمین می گوید؛ ادیبی که تاریخ را برای کشفِ ریشه های این فرهنگ زیر و رو می کند، کسی که ما را به یادِ حافظ و مولانا می اندازد.

به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری با این مقدمه نوشت: شفیعی کدکنی در آغار کار به سبک قدما شعر می سرود و پس از آن به سبک نیمایی روی آورد و با انتشار دفتر شعر در کوچه های نیشابور نام آور شد.

به قول استاد غلامحسین یوسفی: م.

سرشک، افزون بر بهره مندی از قریحه و فطرت شاعری، در شعر خویش از دیدگاهی انسانی و اجتماعی سخن می گوید و چون از فرهنگ ایران و زبان فارسی بهره ور است، می تواند اندیشه ها، دریافت ها و پدیده های زیبای جهان شاعرانه خود را به صورت دلکش و پرتأثیر به ما عرضه کند.

اشعار دکتر کدکنی غالبا رنگ اجتماعی دارد و اوضاع جامعه ایران در دهه های 40 و 50 شمسی در شعر او به صورت تصاویر، رمزها و کنایه ها جلوه گر است.

شعر زیر یکی از این اشعار است.

سفر به خیر به کجا چنین شتابان؟ گون از نسیم پرسید: دل من گرفته زین جا، هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟ همه آرزویم اما، چه کنم که بسته