بی اطلاعی کارگران از یک سامانه پر زرق و برق کارگری

کارگران ساختمانی در چهارمحال و بختیاری هر روز با امید کار در میدان های شهر حاضر می شوند اما با تاریکی هوا خسته و ناامید به خانه بازمی گردند و به گفته خودشان فراموش شده اند.

- خبرگزاری فارس_ شهرکرد؛ زینب رحیمیجلسه تمام شد، جلسه ای در اتاق آقای مدیر، با پذیرایی لاکچری؛ اداره را برای رسیدن به خبرگزاری ترک کردم، چند قدمی را پیاده آمدم تا به ایستگاه تاکسی برسم، قبل از ظهر بود اما گرمی هوا با ساعت روی دستم جور در نمی آمد.

جلوتر که آمدم رسیدم به میدان امام حسین(ع)؛ راستش هر بار که از آنجا رد می شوم قلبم تیر می کشد، بغض می کنم و در دلم دعا می کنم هیچ مردی شرمنده زن و بچش نشه! اما این بار یکم عمیق تر به صحنه های جلوی چشمم نگاه کردم پیرمرد 70 ساله، جوون 30 ساله، پدربزرگی با دست آتل شده و چشمی که از ظاهرش پیدا بود خیلی توان دیدن ندارد و .

با کیسه های برنجی که برای آن ها حکم کیف دارد دور میدان نشستن و یا حتی دراز کشیدن.

تصور کردم که این ها جسم شان اینجاست، اما فکرشون پیش خانواده، دغدغه دارن که الان اول مهره و بچشون روپوش مدرسه، گوشی و یا حتی مداد و خودکار می خواد، اون یکی مریضه و پولی برای درمان نداره، یکی هم به فکر اینه که شب که رفت خونه جواب سوال بابا برام چی خریدی رو چی باید بده.