ناگفته های طراح ایرانی فرودگاه «شارل دوگل» فرانسه

«برای من یکی در این خانه مرده و آن هم این درخت است.

شهرداری به من می گفت باید این درخت ها را ببری و جایش پارکینگ درست کنی چون اینجا بیش از 500 متر است.

- برای من یکی در این خانه مرده و آن هم این درخت است.

شهرداری به من می گفت باید این درخت ها را ببری و جایش پارکینگ درست کنی چون اینجا بیش از 500 متر است.

اما من زیر بار نرفتم.

من برای حفظ این درخت ها، ستون خانه را جایی طراحی کرده ام که به ریشه آنها آسیبی نرسد.

خانه اش را خودش طراحی کرده است.

دیوارهای آجری با مواد و مصالح استفاده شده در بنا بی هیچ رودربایستی خودنمایی می کنند.

صدای هیچ ماشینی از دیوارهای آجری به داخل نمی آید.

سمت چپ و راست سالن ورودی دو درخت کاج 100 و 80 ساله قد کشیده اند.

تاجِ درخت 80 ساله را توفان قطع کرده است و هر کاری کرده تا او دوباره جان بگیرد نشده که نشده است.

با طبیعت کار دارد و آنقدر فضای خانه اش امن است که پرندگان از هر گوشه ای برای لانه سازی و تخم گذاشتن استفاده کرده اند.

داخل خانه با صنایع دستی، مجسمه هایی از ضیاییان (مجسمه ساز کُرد) و کارهای خودش دیزاین شده است.

شومینه خانه اش که زلزله هشت و نیم ریشتر را رد می کند همچنان با چوب می سوزد.

ساعت 10 صبح یک روز گرم در خانه اش حاضر می شویم و سعی می کنیم ساعت 4 بعد از ظهر از او و خانه پر احساسش دل بکنیم.