آقا، سلامْ نداده را علیک می دهد!

دور محبت آقایم بگردم، سلام نداده را علیک می دهد! انگار به قلب هایمان شناس است، می داند ته دل ساسان چیزی نیست که اینطور کربلایی اش می کند.

- خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: توی تاکسی مچاله شده بودم که قرعه به صفحه ی پنجاه ویک فتحِ خونِ سید افتاد، انگار روبه رویم نشسته بود و گلایه می کرد: و تو، ای آن که در سال شصت ویکم هجری هنوز در ذخایرِ تقدیر نهفته بوده ای و اکنون، در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه بشریت، پای به سیاره زمین نهاده ای، نومید مشو، که تو را نیز عاشورایی است و کربلایی که تشنه ی خون توست و انتظار می کشد تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی و از خود و دلبستگی هایش هجرت کنی و به کهف حَصینِ لازَمان و لامَکانِ ولایت ملحق شوی و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله ی سال شصت ویکم هجری برسانی و در رکاب امام عشق به شهادت برسی! کتاب را بستم و به بیرون خیره شدم.

تمام سرم زمزمه بود: من؟ با قافله ی زینب (س) و در رکاب امام عشق؟ عجب رویایی بافته ای سید! راننده زورش را به جان پیچ رادیو انداخت و امروز انگار همه جا فتح خون بود، مجری از مخزن الاسرار سید میخواند: آری، گناه کاران را در این قافله راهی نیست اما پشیمانان را می پذیرند.