حمیدرضا صدر و دیگو مارادونا

ای کاش باز هم اشتباه می کرد؛ به خصوص وقتی که معتقد بود سرطان - دیر یا زود - سراغ او خواهد آمد.

کمتر از یک سال بعد از مرگ مارادونا، صدر هم رخ در نقاب خاک کشید.

- ای کاش باز هم اشتباه می کرد؛ به خصوص وقتی که معتقد بود سرطان - دیر یا زود - سراغ او خواهد آمد.

کمتر از یک سال بعد از مرگ مارادونا، صدر هم رخ در نقاب خاک کشید.

شاید اگر از این فاصله زمانی کوتاه خبر داشت، آن را دستمایه نوشتن یک عاشقانه دیگر درباره فوتبال می کرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: پاییز 1379 یکی از مهم ترین اخبار دنیای فوتبال در اواخر سال 2000 میلادی (1379) رقابت میان پله و دیگو مارادونا بر سر کسب عنوان بهترین بازیکن فوتبال قرن بیستم بود.

به روایت مطبوعات ایران پس از رقابتی پرتنش، در نهایت فیفا پله را به عنوان بازیکن قرن انتخاب کرد و مردم - از طریق شرکت در نظرسنجی اینترنتی - تاج برترین بازیکن قرن را بر سر مارادونا گذاشتند.

از جام جهانی 1990 عاشق مارادونا شدم و جزو آن دسته از افرادی بودم که مثبت اعلام شدن تست دوپینگ او در جام جهانی 1994 را به توطئه فیفا و رییس خبیث آن - ژائو هاوه لانژ - علیه شیرمردی نسبت می دادند که قهرمانانه به جنگ پلیدی ها رفته بود.

همان طور که شکست آلبی سلسته در فینال جام جهانی 90 را هم ناشی از بی عدالتی از پیش برنامه ریزی شده دست های پشت پرده می دانستند.