چگونه «سین» و «شین» نقطه قوت خسرو شکیبایی شد+فیلم

جوانک عاشقی بود که دلش می خواست به فضای دوبلاژ و گویندگی راه پیدا کند ولی مگر در عصر طلایی دوبله ایران و با آن همه اسطوره هایی که در این حوزه فعال بودند، - راهیابی به فضای دوبله کار ساده ای بود، خسرو شکیبایی در سرآغاز جوانی چنین وضعیتی داشت.

این جوانک عاشق البته ویژگی دیگری هم داشت، سین و شین اش می زد، چیزی که نزد همه استادان فن بیان و بازیگری، نقطه ضعفی بود که باید برطرف می شد ولی شگفت اینکه او همین نقطه ضعف را به نقطه قوت و یکی از ویژگی های دوست داشتنی خود بدل کرد.

خسرو شکیبایی چنین بازیگری بود.

فردا، 28 تیر ماه سیزدهمین سالروز درگذشت خسرو شکیبایی است.

به همین انگیزه با رضا بابک که در سال های دورتر با شکیبایی همکاری و دوستی داشته، هم کلام شده ایم.

بابک در گفتگوی نه چندان بلند خود با ایسنا گوشه هایی از فعالیت های شکیبایی می گوید که شاید کمتر شنیده باشیم.

روایت او را از سال های آغازین ورود شکیبایی به فضای هنری می خوانیم: خسرو دانشجوی دکتر کوثر نبود.

او با ما دوست بود و مدام با یکدیگر در تماس بودیم.

دکتر محمد کوثر که یکی از بزرگ ترین استادان تئاتر ما بود و در دوره طلایی دنشکده هنرهای زیبا جزو استادان این دانشکده بود، وقتی آن همه اشتیاق را در خسرو دید، او را دعوت به کار کرد و این چنین بود که ما در تله تئاتر هنری چهارم با هم همبازی ش