حجاب؛ سرمایه ای فرهنگی!

حجاب میراث فرهنگی ما ایرانیان است و همواره به مثابه رسانه ارتباطی نمادین در ارتباطات میان فردی و نیز حضور در جامعه و مشارکت های اجتماعی حامل آثار و کارکردهای ارتباطی خود بوده است.

- پایگاه خبری جماران: هفته حجاب رویداد نمادین شایسته ای است برای توجه به این عنصر فرهنگی از منظرهای گوناگون و در این یادداشت، تلاش می شود تا به حجاب با رویکرد سرمایه فرهنگی پرداخته شود.

اولین نوبت، پی یر بوردیو از اصطلاح سرمایه فرهنگی استفاده کرد و آن را مجموعه ای از توانمندی ها، عادت ها و طبع های زندگی از جمله دانش، زبان، سلیقه یا ذوق، و سبک زندگی تعریف کرد.

سرمایه فرهنگی جزو ارزش ها و هنجارهای جامعه است که نمی توان یک شبه (مثل سرمایه اقتصادی) آن را کسب کرد یا انتقال داد و یا خرید و فروش کرد، بلکه این سرمایه که مجسم کننده، ذخیره کننده یا تأمین کننده ارزش فرهنگی به شمار می رود در طول زمان به دست می آید.

از جمله منابع مهم سرمایه فرهنگی، عادت واره ها یا خصلت ها در زندگی هستند.

عادت واره به معنی شیوه بودن ، به مجموعه ای نسبتاً ثابت از خلق و خوها گفته می شود که محصول تجربه های اجتماعی افراد است، به این صورت که افراد با استقرار بلندمدت در جایگاه های اجتماعی، با درونی کردن شرایط حاکم بر آن جایگاه ها، عادت واره یا خصلت خود را به صورت ناخودآگاه شکل می دهن�