انعکاس روح زنان هنرمند ملایری بر گونه سرخ مس

به قول علی اصغر علمی در کتاب هنرقلم زنی: مفاخر امروز، ماندگاران فردا؛ قلمزنی شعر و فلز را با هم آشتی می دهد.

قلم زن، خوشنویسی را با طلا و نگارگری را با نقره چنان همنشین می کند که گویا از اساس، - آن فلز برای شعر، طلا برای کتیبه نویسی و نقره برای انگارگری خلق شده است.

هنرمند بر روی مس زمین و آسمان را می آفریند و بر روی برنج، کهکشانی خلق می کند و جایی در دل این بی کران است که فلز بی روح و جان، تماشایی می شود و طلا و نقره دیدنی.

گونه سرخ مس دلربایی می کند و برق نگاه برنج؛ چشم نوازی.

هنر قلمزنی کندن نقوش بر جسم سرد و بی جان فلزاتی مانند مس، طلا، نقره و یا برنج است این یعنی دستانی هنرمند به وسیله قلم و با ضربه چکش به جسم بی جان فلز، روح می بخشد.

مس به سبب نرمی و شکل پذیری که دارد، بیش از سایر فلزات در هنر قلمزنی رایج و مورد توجه هنرمندان این رشته است از سوی دیگر به اعتقاد باستان شناسان و مورخان هنر، مس، نخستین فلزی است که در هنر فلزکاری و قلم زنی مورد توجه انسان قرار گرفته است.

قلم زنی هنری است که آداب، سنن، فرهنگ، مذهب و عقاید ایرانیان به کمک ذوق و اندیشه هنرمند ایرانی بر ورق نازک فلز حکاکی شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

پس هنر قلم زنی از آن رو بیشتر مورد توجه قرار می گیرد که از دوام و بقاء بیشتری نسبت به سایر اشیاء برخوردار است.