«آذربایجان و شاهنامه»؛ شاهنامه و سجّاد آیدنلو

ارتقای جوان ترین شاهنامه شناس به درجه استادتمامی بهانه این نوشتار است تا مخاطبان با پژوهشگری آشنا شوند که قریب 20 سال است تمام همت خود را صرف شاهنامه کرده و این که نشان دهد آذربایجان چه جایگاهی نزد فردوسی داشته است.

- عصر ایران؛رضا کدخدازاده- اگرچه در گنجینه زبانی غنی ما ایرانیان، زبان زدِ (ضرب المثل) پهلوان زنده را عشق است وجود دارد، اما در عمل آن چه بیشتر نمود پیدا می کند خلاف این زبان زد است! گویی برای ما پهلوان های مرده را بیشتر عشق است! چه آن که در میان اهالی رسانه نیز هستند کسانی که ویژگی های قابل ستایشِ شخصیت های مشهور در حوزه های گوناگون را در طی زمان گردآوری می کنند تا آن گاه که زمان مرگ او فرا رسید، به این بهانه منتشرش کنند.

دیدم که می گویم! با این حال باید به بهانه های مختلف، پهلوان های زنده را نیز دریافت و اگر قابل ستایش هستند، آن ها را ستود.

خاصّه پهلوانانی که از قدرت و ثروت در این کشور سهمی ندارند و برای ستایش گران آنان بیم چاپلوسی در راه رسیدن به منافع مادی نمی رود! با این مقدمه، می خواهم در مورد یکی از مفاخر علمی-ادبی کشورمان بنویسم؛ اما چنان چه پیشتر نیز اشاره شد، نه به بهانه ملاقات ایشان با فرشته مرگ -که حالا حالاها دور باد از او و عمر پربارش دراز باد!- بلکه به خاطر رخداد خجسته ای که روز گذشته، جامعه ادبی و دانش�