در سوگ جوانترین امامی که در خردسالی امام شد و در نوجوانی رهگشای گره های فکری

آخر ذی القعده یادآور شهادت امامی است که پس از 17 سال امامت به عنوان جوانترین امام با زهری که بوی خیانت همسرانه می داد در سال220 مسموم شد و در جوار جد بزرگوارش در کاظمین زمین را مفتخر و در عین حال شرمنده حضورش کرد.

- به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، هوا دلگیر است و زمان هراس دارد، دل زمین می لرزد، از خودش شرمنده می شود که نور را در خود فرو برده است.

آری زمین از همیشه شرمسارتر است که تنها بیست و پنج بهار، او را مهمان خوانش دیده بود؛ او که قطره ای از پیشانی بلندش، جواد بود و جود و سطری از صحیفه وجودش تقی بود و پرهیزکاری.

او که در همان خردسالی امام شد و در نوجوانی، رهگشای گره های فکری.

که بی درنگ، دشوارترین پرسش را پاسخ می گفت و خبر از اتصال خویش به دریای علم الهی می داد.

برای هروله از مروه دلت تا صفای کاظمین، راهی نیست.

در این حج ولایت و عشق همیشه در سعی باش؛ که بی سعی نمی توان به صفای جمال معصوم علیهم السلام رسید.

تنها بیست و پنج سال بود که نسیم هل اتی می وزید و نهرهایی که از است و هر از چندگاهی جایی منزل می کند.

یک روز در کوچه بنی هاشم پهلوی مادری مظلومانه دریده می شود و روز دیگر طناب بر دستانی خیبر شکن می رود.

یک روز در کوچه و روزی در کوفه، یک روز دستان جعده و روز دیگر خنجر شمر و تیر حرمله، یک روز در محضر زین العابدین ناسپاسی می شود و روز