کشکان طغیانگر در انزوای خشکسالی

زن سالخورده در حالی که دستهایش را روی هم بر سینه گذاشته و در بستر خشک شده روخانه کشکان در جوار شالیزار کوچکش ایستاده بود، مویه (آهنگ لری غمگین) می خواند، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک به نقل از ایرنا، نامش گل نسا است، نواهای غمناک محلی را با آهنگی سوزناک زمزمه می کند و گاهی هم صدایش بلند می شود، اغراق نیست اگر بگوییم سیل اشک از چشمانش جاری است، همچنان که او را نگاه می کنم، کشکان هم در مقابل من نظاره گر گریه های سوزناک این مادر اهل شهرستان چگنی لرستان است.

شالیزارها ترک برداشته اند و خبری از عطر برنج در فضا نیست، ویرانی های خشکسالی در آبادی های همسایه کشکان رود به چشم می آید، باورم نمی شود اینجایی که ایستاده ام و لب های زمین زیرپایم از خشکی ترک برداشته همان رودخانه کشکانی است که در سیل 98 آنچنان طغیانگر و رام نشدنی بود که هرچه در مسیر حرکتش داشت با خود می برد و موج های سهمگینش بود که در خانه های مردم می رقصید و زندگی های چندین ساله را همچون پرکاهی در گرداب خود حرکت می داد.

اینجا همه غم دارند، پیرزنی که دلتنگ عطر شالیزار است، کشکانی که آب ندارد، آه ندارد با ناله سودا کند، کودکانی که به جای شنای تابستانی در حاشیه کشکان، خاک و غبار بستر خشک شده آن را بر سر و صورت دارند، مردانی که به خاطر خشکی سیلابی ترین روخانه لرستان کشاورزی را رها کرد�